Αν ένα από τα σύγχρονα προβλήματα και όχι μόνο στη χώρα μας είναι ο σεβασμός στη διαφορετικότητα (φυλή, χρώμα, ιδέες, κουλτούρα), το βιβλίο του Β. Ηλιόπουλου στοχεύει σ’ αυτό ακριβώς: Να δείξει, μ’ ένα παραμύθι, μακριά από τον στείρο διδακτισμό, ότι οι «διαφορετικοί» όχι μόνο δικαιούνται την ισότιμη μεταχείριση, αλλά συχνά την κερδίζουν με τη διακριτική, αλλ’ όχι αδύναμη παρουσία τους. Αυτούς που έρχονται από έναν «άλλο κόσμο», αυτούς που θεωρούμε «αλλιώτικους», αυτούς που συχνά περιφρονούμε και παρεξηγούμε, κάποια στιγμή τούς βγάζουμε το καπέλο… Όχι γιατί είναι πιο σοφοί από μας. Αλλά ακριβώς γιατί μας υποχρεώνουν να αναιρέσουμε τις απόψεις για τους «περιθωριακούς», αλλά και γιατί συχνά-πυκνά αδυνατούμε ή αρνιόμαστε να κατανοήσουμε τον κόσμο τους. Για τα μικρά παιδιά, χωρίς τις παγιωμένες απόψεις, μύθοι όπως του Τριγωνοψαρούλη, που επειδή δεν έμοιαζε με κανένα άλλο ψάρι τον λοιδορούσαν έως ότου έσωσε όλα τα «κανονικά» ψάρια, δρα καθησυχαστικά και γι’ αυτό άκρως διδακτικά: Ό, τι διαφέρει δεν είναι «ξένο», είναι απλώς «διαφορετικό».

Πάνος Γεραμάνης

εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

10/05/1997, Σελ.: P 04